What the FAQ? Οι νέοι της περιοχής μας μιλούν για την ενδοσχολική βία

10 Απριλίου 2017

της Άννας Κουφοπούλου

Μια στήλη εμπνευσμένη από εσάς για εσάς. Η στήλη της φωνής σας για τα θέματα της πόλης μας.

Η ενδοσχολική βία, γνωστή κι ως «bullying», είναι ένα φαινόμενο που ειδικότερα τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί. Πάντα υπήρχε, κι όχι μόνο στα σχολεία, απλά ίσως τα τελευταία χρόνια την παρατηρούμε και ασχολούμαστε για την αντιμετώπισή της περισσότερο. Ωστόσο, υπάρχουν κραυγαλέα περιστατικά που όταν τα ακούσει κάποιος, δε θα πιστεύει στα αυτιά του. Δε λέω ότι ένα περιστατικό είναι πιο σημαντικό από κάποιο άλλο, ίσα ίσα που ποτέ δε ξέρεις τι ζημιά μπορεί να προκαλέσει σε ένα παιδί, η οποιαδήποτε είδους βία. Είναι περιστατικά, όμως, που απορείς πώς μπορεί ένα παιδί, ΠΑΙΔΙ το τονίζω, να τα διαπράξει. Θεωρώ περιττό να τα αναφέρω εδώ.

Πολλοί από εμάς πιστεύουν ότι όλα αυτά είναι μακριά από εμάς. Κι όμως συμβαίνουν δίπλα μας και ούτε καν το συνειδητοποιούμε. Το περιστατικό στο σχολείο του Μαραθώνα έρχεται να το επιβεβαιώσει. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το περιστατικό. Είμαι σγουρη ότι όλοι μας γνωρίζουμε αρκετά παρόμοια περαστατικά. Εκείνο, όμως, που με «εντυπωσιάζει» είναι γιατί εφόσον γνωρίζουμε ότι υπάρχει το bullying δε λαμβάνουμε τα απαραίτητα μέτρα, τα αυτονόητα; Πού είναι οι καθηγητές που επιβλέπουν στο προαύλιο; Ποιά ενημέρωση λαμβάνουν οι μαθητές για το συγκεκριμένο θέμα;

Σε μια προσπάθεια επίλυσης του ζητήματος αυτού, ρωτήσαμε τους νέους της περιοχής μας: Με ποιους τρόπους μπορεί να αντιμετωπιστεί το bullying στα σχολεία;

Βίκυ Πλάγκα

Έχω ακούσει πολλά περιστατικά σχετικά με τον ενδοσχολικό εκφοβισμό, το γνωστό bullying. Δυστυχώς, αυτό το φαινόμενο υπήρχε προ πολλού και συνεχίζει να υπάρχει τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό. Τα θύματά του είναι συνήθως παιδιά ντροπαλά, ευαίσθητα, που κρατάνε χαμηλούς τόνους και έτσι γίνονται εύκολο «θήραμα» για τους νταήδες, οι οποίοι είναι συχνά παιδιά που είτε λόγω οικογενειακών προβλημάτων είτε ανασφαλειών που ενδέχεται να έχουν, ή ακόμα και ψυχολογικών διαταραχών, βρίσκουν παιδιά ευάλωτα και τους ασκούν ψυχολογική ή σωματική βία. Ειδικά τα τελευταία χρόνια, το πρόβλημα έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις με την εξέλιξη της τεχνολογίας και την ανάπτυξη των social media. Ο διαδικτυακός εκφοβισμός (cyberbullying) άλλωστε είναι ένα παρακλάδι του κανονικου,́ που συναντάται όλο και συχνότερα και με αυξανόμενη ένταση.

Το ερώτημα, όμως, παραμένει. Το θύμα τί πρέπει και τί μπορεί να κάνει στην προκείμενη περίπτωση; Μα φυσικά να ζητήσει βοήθεια. Να μην προσπαθήσει να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση μόνος του. Οι καθηγητές, οι γονείς, οι φίλοι του θύματος πρέπει να ενημερωθούν και να δράσουν ομαδικώς. Ο εκφοβιστής θα αποκαλυφθεί, αποδυναμωθεί και είτε λόγω σωφρονισμού είτε λόγω φόβου για τιμωρία δε θα θελήσει να ξαναπειραξει τον άλλον. Γι’ αυτό το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει οποιοσδήποτε παρενοχλείται με τέτοιο τρόπο είναι να ζητήσει βοήθεια. Δεν πρόκειται να τον θεωρήσουν αδύναμο ή ηλίθιο οι κοντινοί του άνθρωποι ή οι συμμαθητές και οι φίλοι του. Αντιθέτως, θα ταχθούν υπέρ του και κατά του εκφοβιστή. Ο εκφοβιστής από την άλλη, βλέποντας την κριτική των υπολοίπων αλλά και με μια παραδειγματική τιμωρία, πιθανότατα να αλλάξει σκεπτικό και αυτός και να προσπαθήσει να βελτιωθεί.

Κώστας Δεληλίγκας

Μπορεί να αντιμετωπιστεί αρχικά μέσω των γονέων που έχουν τη μεγαλύτερη ευθύνη για τα παιδιά τους, όπως για τον τρόπο συμπεριφοράς στον συνάνθρωπό τους και στο άτομο το οποίο περνάει δυσκολίες και είναι σχετικά «αδύναμος» σε σχέση με τα άλλα παιδιά! Μετά, σειρά έχουν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές οι οποίοι έχουν ά́μεση επαφή́ με τα παιδιά και καλό θα ή́ταν να παροτρύνουν το παιδί και να του μάθουν, μέσω των μαθημάτων ή μιας συζήτησης, τον συνάνθρωπό τους να τον εκτιμάνε, να τον σέβονται και να τον βοηθάνε σε κάθε δυσκολία, είτε αυτό λέγεται μάθημα είτε αυτό λέγεται φοβία! Μέσω αυτόν των ανθρώπων, να μάθουν τα παιδιά ότι δεν υπάρχει μίσος και έχθρα μεταξύ τους παρά μόνο φιλία, είτε το παιδί είναι ξένο είτε ελληνικής καταγωγής! Και όπως είπα, το πιο βασικό στάδιο να αντιμετωπιστεί το bullying ξεκινάει μέσα από το σπίτι και τους ίδιους τους γονείς.

Χαρά Τσιούρη

Ίσως πιο επίκαιρο από ποτέ, το bullying αποτελεί τη σύγχρονη μορφή κακοποίησης κυρίως ανάμεσα σε έφηβους και μικρότερους μαθητές. Για να αποφευχθούν τέτοιου είδους γεγονότα, είναι σημαντικό να υπάρχει άμεση επαφή με τους δασκάλους και τους καθηγητές καθώς και σωστή ενημέρωση προς τους νέους, με στόχο να αποκτήσουν συνείδηση για τον αντίκτυπο τέτοιων πράξεων. Η ύπαρξη ψυχολόγου σε κάθε σχολείο κρίνεται επίσης απαραίτητη έτσι ώστε τα παιδιά να έχουν την ευκαιρία να εκφράσουν τους φόβους τους, εάν διστάζουν να το κάνουν στους οικείους τους.

Πόπη Μπερμπέρη

Οι περισσότεροι από τη γενιά μου έχουν βρεθεί θεατές σε κάποιο συμβάν ενδοσχολικής βίας. Κάποιοι σιώπησαν, κάποιοι αντέδρασαν, κάποιοι γέλασαν, κάποιοι φοβήθηκαν! Τι κι αν έχουν γίνει εκτενείς συζητήσεις για το θέμα αυτό, τα κρούσματα πληθαίνουν συνεχώς με ραγδαίο ρυθμό. Το πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί, είναι υπόθεση όλων μας. Αρχικά, πρέπει να γίνει κατανοητό ότι βοήθεια δε χρειάζεται μόνο το θύμα, αλλά και ο θύτης. Είναι το πρόσωπο που για «σκοτεινούς» λόγους καταφεύγει σε τέτοιες κινήσεις και ξεσπάσματα εις βάρος άλλων.

Η επικοινωνία της οικογένειας με τα παιδιά και το σχολείο είναι βασική προϋπόθεση για την αποφυγή τέτοιων καταστάσεων, αλλά και η σχέση που έχουν οι εκπαιδευτικοί με τους μαθητές τους. Είναι απαραίτητο τα παιδιά να νιώθουν ασφάλεια για να κάνουν το βήμα και να εμπιστευτούν καθετί που τους συμβαίνει και τα απασχολεί. Οι εκπαιδευτικοί, φυσικά, οφείλουν να αναφέρουν κάθε «περίεργο» συμβάν στη διεύθυνση για να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα, πριν να είναι αργά και τα πράγματα χειροτερέψουν. Επίσης, δε νοείται οι επικεφαλής να μην προβαίνουν στις ανάλογες κινήσεις για να μην εκτεθεί το περιβάλλον τους, πράγμα που βλέπουμε πολλές φορές, δυστυχώς, να συμβαίνει. Τέλος, η ενημέρωση για τα παιδιά είναι βασική, ώστε να μην παραμένουν θεατές-«συνένοχοι», αλλά να αντιδρούν χωρίς φόβο, βοηθώντας έτσι όλους τους εμπλεκόμενους σε τέτοιες καταστάσεις.

Γιώργος Αποστολόπουλος

Μια πολυσυζητημένη ερώτηση που καμία απάντηση δεν κατάφερε να εξαλείψει τελικά το πρόβλημα. Ο χρόνος έχει δείξει ότι καμιά στάση του σχολείου και καμιά ενέργειά του, δεν έφερε αποτελέσματα. Άρα, το πρόβλημα πρέπει να ψαχτεί εις βάθος και να αντιμετωπιστεί από εκεί που ξεκινάει, όπως και οι περισσότερες συμπεριφορές των ανθρώπων στην κοινωνία. ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. Οι γονείς είναι αυτοί που πρέπει να δώσουν την απαραίτητη παιδεία στα παιδιά τους, ώστε να μην είναι ούτε θύτες, ούτε και θύματα. Δεν είναι απαραίτητο να προσπαθούμε να αλλάξουμε πάντα τους άλλους, γιατί ο κόσμος αλλάζει, όταν πρώτα απ’ όλα αλλάζουμε εμείς οι ίδιοι.