της Άννας Κουφοπούλου
Μια στήλη εμπνευσμένη από εσάς για εσάς. Η στήλη της φωνής σας για τα θέματα της πόλης μας.
Μακάρι καμία γυναίκα να μην χρειαζόταν ποτέ ξανά να μπει σε αυτό το δίλημμα. Μακάρι καμία γυναίκα να μη χρειαζόταν ποτέ ξανά να κάνει έκτρωση. Δυστυχώς, όμως, αυτό το σενάριο είναι ανέφικτο κι οι εκτρώσεις αποτελούν μέρος της καθημερινότητας. Αν με ρωτούσατε, θα σας απαντούσα πως σίγουρα θα ήθελα να μειωνόταν -και μάλιστα δραστικά- ο αριθμός των εκτρώσεων στην Ελλάδα, την ίδια ώρα, όμως, θα «φώναζα» με πάθος ότι κανείς δεν έχει δικαίωμα να κρίνει κάποιον τρίτο ή πιο σωστά, κάποια τρίτη…
Ποτέ δε θα μπορέσεις να καταλάβεις μια γυναίκα που κάνει άμβλωση. Ποτέ δε θα μπορέσεις να αισθανθείς όλα αυτά που νιώθει εκείνη την περίοδο. Είναι το σώμα της! Είναι απόφασή της!
Γυρίζω τον χρόνο πίσω, στο Γυμνάσιο, όταν είχαμε αφιερώσει ένα μάθημα θρησκευτικών στην άμβλωση. Μια ώρα συζήτησης με την καθηγήτριά μας για να πειστούμε ότι η άμβλωση είναι… του διαβόλου. Και τότε συμφωνούσα απόλυτα! Όμως, δε θυμάμαι να συζητήσαμε πώς και γιατί μια γυναίκα φτάνει στο σημείο να την κάνει. Κι αυτή θα έπρεπε να ήταν η συζήτηση εξ αρχής. Αυτή πρέπει να είναι η συζήτηση και τώρα.
Αν αντί να δημοσιευόντουσαν τα στατιστικά των εκτρώσεων (τσιμπημένα μάλιστα για να προκαλέσουν τεχνηέντως θόρυβο), δημοσιευόντουσαν οι αιτίες αυτών, τότε θα βρίσκαμε ποιο είναι το πραγματικό πρόβλημα και πώς αυτό θα λυθεί. Άρα, ίσως, αντί να εστιάζουμε στις αμβλώσεις, ας εστιάσουμε στη σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, η οποία, δυστυχώς, δεν υπάρχει. Το ζήτημα είναι να μπορέσουμε να την εντάξουμε στα σχολεία χωρίς ταμπού!
Πρόσφατα γίναμε μάρτυρες ενός πρωτοσέλιδου εφημερίδας και μιας αφίσας στο μετρό της Αθήνας που επανέφεραν στη δημοσιότητα το θέμα των εκτρώσεων και αμφισβητούσαν ξεκάθαρα το δικαίωμα στην άμβλωση, παρότι αυτό είναι κατοχυρωμένο από τη δεκαετία του ‘80. Προφανώς και η αύξηση στον αριθμό των αμβλώσεων δεν χαροποιεί κανέναν οπότε στο What The FAQ Φεβρουαρίου το ερώτημα που θέτουμε είναι:
«Τι μπορεί να κάνει το κράτος για να περιορίσει το φαινόμενο των εκτρώσεων;»
Κωνσταντίνα Λιακώνη
Αρχικά θα ήθελα να τονίσω πως το δικαίωμα επιλογής σε μια γυναίκα θα έπρεπε να είναι αδιαμφισβήτητο και να μην είναι μονίμως κατακριτέο από τρίτους και τρίτες. Η αφίσα κατά των εκτρώσεων στο Μετρό ήταν το λιγότερο «εμετική», διότι κατακρίνει το ελεύθερο δικαίωμα μιας γυναίκας και επιβαρύνει μία ήδη δύσκολη απόφαση. Σχετικά με τη μέριμνα του κράτους, θα έπρεπε να ενταχθεί οπωσδήποτε στα σχολεία το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής και να μη γίνεται μια απλή αναφορά στο αναπαραγωγικό σύστημα στο μάθημα της Βιολογίας. Να υπάρχει συγκεκριμένο μάθημα που να γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια των τάξεων του Γυμνασίου. Να μαθαίνουν τα παιδιά τούς κινδύνους της σεξουαλικής επαφής χωρίς προφυλακτικό και τις συνέπειες και να γίνεται αναπαράσταση σωστής τοποθέτησης των προφυλακτικών.
Οι εκτρώσεις εκτός από θέμα επιλογής γίνονται και για οικονομικούς λόγους, διότι γυναίκες που μένουν έγκυες μπορεί να εγκαταλειφθούν από τον σύντροφό τους και το να μεγαλώσουν ένα παιδί μόνες τους να είναι δυσβάσταχτο. Έτσι το κράτος θα έπρεπε να μεριμνεί πολύ περισσότερο για τις μητέρες που είναι μόνες. Έτσι, με αυτούς τους τρόπους ίσως θα μπορούσε να μειωθεί ο αριθμός των εκτρώσεων.
Αντριάνα Ρούσσου
Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη οδηγεί μια γυναίκα σε διαδικασία αναζήτησης πληροφοριών για το πώς θα αντιμετωπίσει το ζήτημα. Προτού όμως γίνει αυτό, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η γυναίκα να έχει ήδη ενημερωθεί από το ίδιο το κράτος. Συγκεκριμένα, η πολιτεία πρέπει να προωθήσει πιο έντονα τις μη κυβερνητικές οργανώσεις που ασχολούνται με τις αμβλώσεις. Επίσης, μέσω ημερίδων ή ομιλιών που θα οργανωθούν, μπορούν οι πολίτες και ειδικότερα οι γυναίκες να κατατοπιστούν πλήρως σχετικά με την εγκυμοσύνη και τις εκτρώσεις. Ένας ακόμα τρόπος, με σκοπό η κυβέρνηση να περιορίσει το φαινόμενο αυτό, είναι από την πρωτοβάθμια κιόλας εκπαίδευση να ενταχθεί το μάθημα της σεξουαλικής αγωγής. Έτσι, τα παιδιά από μικρή ηλικία θα μπορούν να έχουν μια πλήρη εικόνα για την ασφαλή ερωτική επαφή με τη χρήση προφύλαξης.
Τέλος, θα ήθελα να αναφέρω πως και τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο όσον αφορά στη διευκρίνιση της σημασίας της πρόληψης, αλλά και στην αντιμετώπιση μίας ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης. Πρέπει να θεωρηθεί δεδομένο ότι η πολιτεία έχει ήδη εκπληρώσει τα καθήκοντά της πάνω σε αυτό το θέμα, διότι η έκτρωση δεν είναι έγκλημα. Αποτελεί δικαίωμα κάθε γυναίκας να αποφασίσει ποιον δρόμο θα επιλέξει…
Εύα Τριήρη
Η άμβλωση δεν είναι μόνο αποτέλεσμα απερίσκεπτων πράξεων ανεύθυνων νεαρών. Δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της αποτρόπαιης και κακουργηματικής πράξης του βιασμού. Στον καιρό της κρίσης, η άμβλωση αποτελεί και μια επιλογή αμιγώς κοινωνικοοικονομική, είναι μία επιλογή – απόρροια της οικονομικής αστάθειας και της εξαθλίωσης που απροκάλυπτα προωθεί το σύγχρονο κράτος-δικαίου. Το εκάστοτε κράτος, λοιπόν, που ονειρεύεται μια κοινωνία χωρίς αμβλώσεις, υποχρεούται να δημιουργήσει τις απαιτούμενες οικονομικές συνθήκες για τον ερχομό της νέας ζωής και να παλέψει με τιμιότητα, ώστε μέρα με τη μέρα να είμαστε ένα βήμα μακρύτερα από την οικονομική ανασφάλεια και την εξαθλίωση, ψυχολογικά σταθεροί και πρακτικά ικανοί να στηρίξουμε τον ερχομό ενός παιδιού. Μια ειλικρινής κουβέντα, απαλλαγμένη από ταμπού και μεσαιωνικές αντιλήψεις με τον γονέα ή κάποιον αρμόδιο και ένα πλήρες και απενοχοποιημένο πρόγραμμα σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα σχολεία είναι τα ελάχιστα «γραφικά» αλλά απαραίτητα, που θα μπορούσαν να κάνουν τη διαφορά, ώστε να περιοριστεί αφενός -έστω και ελαφρώς- η σαθρότητα της σύγχρονης «εκπαιδευτικής πολιτικής» και, αφετέρου, ο αριθμός των κοριτσιών/γυναικών που θα αναγκαστούν να επιλέξουν την ψυχοφθόρο δίοδο της άμβλωσης.
Υ.Γ.1: Για εμένα, το ουσιαστικό ζήτημα δεν είναι το περιβόητο «ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΜΒΛΩΣΕΙΣ», αλλά να ακολουθείται πάντοτε και πιστά η ενδεδειγμένη πρακτική αμβλώσεων που επιτάσσει η επιστήμη. Να ενημερωθούμε όλες οι γυναίκες για τα περί «12 εβδομάδων κύησης», αφού το μοναδικό ζήτημα είναι να αποφευχθεί οποιοσδήποτε κίνδυνος για την υγεία και τη ζωής της εγκυμονούσας, από τη στιγμή που η άμβλωση ήδη (και σωστά για μένα) αποτελεί νομικά κατοχυρωμένο δικαίωμα.
Υ.Γ.2: Ας σταματήσουμε να κρίνουμε με τέτοια ευκολία κι ας πατάξουμε τον σκοταδισμό. Η επιστήμη πρέπει να διαμορφώνει την ηθικολογία κι όχι η ηθικολογία να καθορίζει την επιστήμη.
Έλενα Μποκή
Η σωστή σεξουαλική διαπαιδαγώγηση, οφείλει να γίνεται από το σπίτι, το σχολείο, μέχρι και από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Το κράτος οφείλει να διδάξει κάθε νεαρό αγόρι και κορίτσι τούς κινδύνους της μη σωστής αντισύλληψης. Σε μια κοινωνία που ζει στον 21ο αιώνα διακρίνουμε συνεχώς αυξανόμενα ποσοστά αμβλώσεων, ενώ ένα στα τέσσερα κορίτσια προβαίνει στην άμβλωση κρυφά από τους γονείς του, σύμφωνα με έρευνα του πανεπιστημιακού νοσοκομείου «Αρεταίειον». Πάνω σε αυτό οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι από την 4η εβδομάδα μετά τη σύλληψη, ένα έμβρυο που κυοφορείται έχει θετική καρδιακή λειτουργία και λόγο στα ανθρώπινα δικαιώματα, δηλαδή λόγο για ζωή.
Η θρησκεία μας από το μακρινό παρελθόν μέχρι σήμερα χαρακτηρίζει την άμβλωση ως αμάρτημα φόνου, μια αμαρτία που σίγουρα κάθε γυναίκα που φτάνει σε αυτό το αδιέξοδο δεν μπορεί να την ξεπεράσει ποτέ και μόνο εκείνη ξέρει το πώς αισθάνεται. Πρέπει κάθε άνθρωπος να αναρωτιέται και να προσπαθεί να κατανοήσει τι μπορεί να ώθησε μια κοπέλα στην άμβλωση. Οι πιο συνηθισμένοι λόγοι είναι η άγνοια που υπάρχει, η ελλιπής μόρφωση, ο φόβος, ένας πιθανός βιασμός και κοινωνικοοικονομικοί παράγοντες. Το μάθημα της σεξουαλικής αντισύλληψης και των αμβλώσεων είναι απαραίτητο να ενταχθεί σε κάθε σχολείο για την πλήρη ενημέρωση των νέων από ειδικούς. Σκοπός της ενημέρωσης αυτής θα είναι η καλύτερη πρόληψη και η μείωση των αμβλώσεων, χωρίς, όμως, να δημιουργούνται ενοχές στους νέους. Μια καλή ιδέα θα ήταν να «τρέχουν» διαφημιστικά σποτάκια στα ΜΜΕ και στο ίντερνετ που να έχουν ενημερωτικό χαρακτήρα κι όχι επιβλητικό. Είναι καιρός να κάνουμε στην άκρη κάθε είδους ταμπού που υπάρχουν και να μη χλευάζουμε τη γνώση και την ενημέρωση.
