της Άννας Κουφοπούλου
Μια στήλη εμπνευσμένη από εσάς για εσάς. Η στήλη της φωνής σας για τα θέματα της πόλης μας.
Νομίζω συνέβη εκείνη την ημέρα που μια κοπέλα μού εκμυστηρεύτηκε ότι δεν της αρέσουν οι ταινίες. Βαριέται να βλέπει ταινίες και το κάνει μόνο για την παρέα. Τότε ήταν που είπα «δε μπορεί, αποκλείεται. Πώς γίνεται να μην αρέσει σε κάποιον να βλέπει ταινίες;».
Ε, λοιπόν, από εκείνη τη στιγμή όποια ταινία κι αν έβαλα, την πρώτη μισή ώρα την έκλεινα. Διότι βαριόμουν. Δεν έβρισκα τίποτα ενδιαφέρον. Δε με τραβούσε τίποτα στο να συνεχίσω να παρακολουθώ για τουλάχιστον ακόμη μία ώρα την όποια οθόνη. Τώρα όμως χειμωνιάζει. Και χειμώνας χωρίς τηλεόραση δεν περνά εύκολα! Όσα βιβλία κι αν διαβάσεις. Όσο κι αν χαζολογήσεις στο κινητό σου. Δεν είναι το ίδιο με το ζεστό σου τσάι και μια ταινία στο σαλόνι του σπιτιού σου.
Από την άλλη καλό είναι να αποφεύγεις τη… σαβούρα. Και για να είμαι ειλικρινής, το τελευταίο διάστημα δεν έχω καταφέρει να βρω ταινία να μου κεντρίσει το ενδιαφέρον και στη συνέχεια να την προτείνω σε κάποιον άλλον. Ξέρω, ξέρω θα με πείτε περίεργη. Εγώ θα με έλεγα τεμπέλα. Μια και νομίζω πως όλο αυτό ευθύνεται στο ότι βάζω να δω την πρώτη ταινία που βρίσκω και στη συνέχεια απογοητεύομαι. Δεν κάθομαι να ψάξω λίγο τι θα με ενδιέφερε.
Οπότε σε αυτό το What the FAQ σκέφτηκα να σας «εκμεταλλευτώ» λιγάκι, ζητώντας σας να μου προτείνετε εσείς την ταινία που θα με κερδίσει αυτόν τον χειμώνα. Φυσικά όχι μόνο για μένα αλλά και για όλους τους αναγνώστες.
Ύστερα σκέφτηκα πώς επιβίωσα πέρσι τον χειμώνα, αφού δεν με θυμάμαι να είδα κάποια συγκλονιστική ταινία. Κατέληξα στο ότι την περασμένη χρονιά το είχα «ρίξει» στις σειρές. Παλιές, αλλά και καινούργιες. Επομένως, για ποιον λόγο να μην προτείνετε και μια σειρά για τους «αθλητές» του μαραθωνίου επεισοδίων; Συμφεροντολόγα από την μία, αλλά από την άλλη πολλοί από εσάς θα ευχαριστείτε τους «φιλοξενούμενους» αυτού του τεύχους κάποια βροχερή βραδιά του χειμώνα…
Κατερίνα Καπράλου
Το “Bates Motel” είναι μια σειρά που θα την πρότεινα ανεπιφύλακτα, ακόμα και στους πιο απαιτητικούς. Είναι βασισμένη στο αριστούργημα του Alfred Hitchcock “Psycho”, δίνοντας μια πιο σύγχρονη ματιά στην ταινία του 1960. Ανήκει στην κατηγορία των prequel, καθώς βλέπουμε τον πρωταγωνιστή Norman Bates να εξελίσσεται από απροσάρμοστο και περίεργο έφηβο, με οιδιπόδειο σύμπλεγμα, στον στυγερό δολοφόνο του “Psycho”.
Μια ταινία που οι περισσότεροι στην αρχή θα νομίζουν ότι είναι παιδική, λόγω story και animation, είναι το “Spirited Away”. Όμως, αν κάποιος κοιτάξει βαθύτερα αυτήν την φαινομενικά αθώα ταινία, θα ανακαλύψει βαθιά κοινωνικά μηνύματα που βασανίζουν για αιώνες τους ανθρώπους. Το Spirited Away είναι μια ταινία της κατηγορίας Anime (ιαπωνικά κινούμενα σχέδια ), του Hayao Miyazaki και των Studio Ghibli. Η ιστορία ακολουθεί την Chihiro Ogino. Κατά τη διάρκεια μιας μετακόμισης σε νέο σπίτι, ο πατέρας της κάνει λάθος στον δρόμο και βρίσκονται σε ένα εγκαταλειμμένο Luna Park. Καθώς εξερευνούν το πάρκο, οι γονείς της μικρής βρίσκουν ένα εστιατόριο γεμάτο με λαχταριστά φαγητά! Εκείνοι, χωρίς να θεωρήσουν περίεργη την παρουσία φαγητού σε ένα εγκαταλελειμμένο μέρος, ρίχνονται με τα μούτρα στο φαΐ. Πού να ήξεραν όμως, ότι το μέρος είναι μαγεμένο από την μάγισσα Yubaba και το φαγητό θα τους μεταμόρφωνε σε γουρούνια! Τώρα η μικρή Chihiro πρέπει να προσπαθήσει μέσα από αντίξοες συνθήκες να επαναφέρει τους γονείς της στην αρχική τους μορφή, ακόμα και αν θα της κοστίσει ό,τι πιο πολύτιμο έχει!
Γιώργος Ρουμελιώτης
H σειρά που θα πρότεινα ανεπιφύλακτα είναι το “Sherlock Holmes”. Είναι μια σειρά μυστηρίου με πολύ έξυπνες υποθέσεις που σου κρατάνε το ενδιαφέρον σε όλη την διάρκεια των επεισοδίων. Πρόκειται για μια ανανεωμένη και «σύγχρονη» διασκευή της θρυλικής και πολυαγαπημένης σειράς αστυνομικών μυθιστορημάτων του Sir Arthur Conan Doyle. Οι δημιουργοί κατάφεραν να μεταφέρουν τη δράση τής τότε εποχής στο σήμερα και την εποχή των social media με έναν εξαιρετικό τρόπο, ο οποίος σε μαγεύει.
Όσον αφορά στην ταινία, μία που μου έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον είναι η “21”. Μπορεί να είναι λίγο παλιά, του 2008 για την ακρίβεια, ωστόσο μέχρι και σήμερα την προτείνω ανεπιφύλακτα. Είναι μια περιπέτεια βασισμένη σε ένα παιχνίδι χαρτιών με πολύ σασπένς. Έξι φοιτητές εκπαιδεύονται από τον καθηγητή τους να μετρούν τα χαρτιά της τράπουλας και στήνουν ένα καλοσχεδιασμένο κόλπο με στόχο να ξετινάξουν τα καζίνο του Λας Βέγκας.
Βαγγέλης Παναγιάρης
Μια ταινία που είδα πρόσφατα και μου άρεσε πάρα πολύ είναι τα “70 Πεντακοσάρικα” ή “70 Big Ones/Binladens”. Είναι το καλύτερο είδος εγκληματικού θρίλερ: ευφυές με υψηλές ταχύτητες, με μια «τίμια» ηρωίδα και ένα «έξυπνο» ζευγάρι κακοποιών και με μια ιστορία που σε κρατά στην άκρη του καθίσματός σου, με συναρπαστική δράση και μερικές καλές (και σκοτεινές) στιγμές κωμωδίας, και με ένα τέλος που δε θα το δεις να έρχεται. Έχει μεγάλη σημασία να προσέχει κανείς την κάθε σκηνή από την αρχή τής ταινίας και να μην χάσει τίποτα από την πολύπλοκη ιστορία. Η βαθμολογία των κριτικών (2 αστέρια) είναι για ακόμα μία φορά αντιστρόφως ανάλογη της πραγματικής αξίας της ταινίας. Η συμβουλή μου: να εμπιστεύεστε την κριτική του κοινού!
Όσον αφορά στο δεύτερο σκέλος, μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά είναι η “When They See Us”. Είναι βασισμένη σε αληθινή ιστορία, αυτή πέντε εφήβων (τεσσάρων αφροαμερικανών και ενός λατίνου) οι οποίοι καταδικάζονται αδίκως για τον βιασμό μιας 28χρονης λευκής τραπεζίτισσας εντός του Central Park. Τα προκατειλημμένα μίντια της εποχής βιάζονται να τους κηρύξουν ενόχους πριν καν πατήσουν πόδι στο δικαστήριο και ο -τότε απλώς δισεκατομμυριούχος- Donald Trump πληρώνει 75.000 δολάρια από την τσέπη του για να βάλει ολοσέλιδη διαφήμιση σε εφημερίδα ζητώντας να τους καταδικάσουν σε θάνατο. Μία σειρά γεμάτη συναίσθημα και ανατρεπτική πλοκή, που σε κάνει να μην «ξεκολλάς». Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο αρχικός στόχος της δημιουργού, ο οποίος ήταν να αναρωτηθούμε όλοι «τι βλέπουμε όταν αντικρίζουμε μια παρέα μαύρων αγοριών» έχει επιτευχθεί και με το παραπάνω. Σας τη συνιστώ ανεπιφύλακτα!
Νεφέλη Καλλίδου
“Dunkirk”: Χωρισμένη σε τρία μέρη, η ταινία του Νόλαν, παρουσιάζει τα δεινά του πολέμου, τόσο αβίαστα όμορφα και καλλιτεχνικά. Αποτυπώνει με μεγάλο ρεαλισμό την κατάσταση, αλλά και την ψυχολογία των ανθρώπων του πολέμου. Σου προκαλεί άγχος για το τι πρόκειται να συμβεί, αλλά ταυτόχρονα θέλεις να σταματάς σε κάθε δεύτερο καρέ και να παρατηρείς την πανέμορφα δομημένη εικόνα. Ο Χανς Ζίμερ έχει ντύσει μουσικά την ταινία και ο συνεχής Shepard tone (ψάξτε το), τον οποίο έχει ενσωματώσει, σου προκαλεί ναυτία και σε βάζει για τα καλά στο κλίμα της.Tip: Δείτε αυτή την ταινία σε καλή ποιότητα και με καλά ηχεία ή ακουστικά 😉
“Bojack Horseman”: Είναι η κατάλληλη εποχή να ξεκινήσεις αυτή τη σειρά, καθώς σε λίγο καιρό βγαίνει η τελευταία σεζόν, χωρισμένη σε 2 μέρη, ένα στις 25 Οκτωβρίου και ένα στις 31 Ιανουαρίου. Είναι η αγαπημένη μου animated σειρά γιατί είναι τόσο ανθρώπινη. Η πιο καταθλιπτική κωμωδία, όπως λένε πολλοί. Σε έναν Hollywood, όπου ανθρωπόμορφα ζώα και άνθρωποι, συνυπάρχουν, συνεργάζονται, ερωτεύονται, ο Bojack, ένα διάσημο άλογο (που πρωταγωνιστούσε σε μία sitcom των ‘90s και μετά από αυτή δεν κατάφερε να κάνει κάτι άλλο επαγγελματικά) έχει αποκτήσει προβλήματα αλκοολισμού και είναι κλεισμένος στο σπίτι του, βλέποντας σε επανάληψη τη σειρά στην οποία πρωταγωνιστούσε. Έχει πολύ λίγους φίλους και αυτό που θέλει είναι να ξανακερδίσει τον κόσμο που κάποτε τον αγαπούσε. Όλοι οι χαρακτήρες είναι τέλεια δομημένοι και βλέποντας τη σειρά πραγματικά νιώθεις ότι τους ξέρεις.
Fun Fact: Πολλοί celebrities εμφανίζονται guest χαρακτήρες της σειράς. Συνήθως η φωνή τους είναι αυτή των πραγματικών celebrities. Όσοι, όμως, δε δέχτηκαν να δώσουν τη φωνή τους στους χαρακτήρες τους, είτε ξαναγράφονται ως πιο κακοί χαρακτήρες είτε δεν έχουν και πολύ καλή μοίρα (στη σειρά πάντα).
Βαλεντίνα Κούμουλου
Φθινόπωρο ήρθε σιγά σιγά, η εύλογη ερώτηση «ποια σειρά να δω» έρχεται στο μυαλό όλων μας. Επειδή Halloween έρχεται λοιπόν (ναι είχαμε και στο χωριό μας, δεν ακούω τίποτα), η σειρά που είναι must για όσους λατρεύουν μαγεία, δράμα και υπερφυσικά πλάσματα, ονομάζεται “A Discovery of Witches”, βρετανικής παραγωγής, η οποία είναι εμπνευσμένη από την τριλογία “All Souls” της Deborah Harkness. Η σειρά αυτή είναι ό,τι πρέπει για όσους θέλουν να ξεφύγουν λίγο από τη βαρεμάρα τής καθημερινότητας, χωρίς, όμως, να νοσταλγήσουν τις εποχές Λυκείου.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Αγγλία, η πρωταγωνίστρια είναι μια μάγισσα που κάνει το διδακτορικό της στην αλχημεία, προσπαθώντας να αποκοπεί ωστόσο από τον υπερφυσικό κόσμο και τις ρίζες της, μέχρι τη στιγμή που βρίσκει ένα πολύ σημαντικό βιβλίο για τον κόσμο αυτό και βρίσκεται στον δρόμο της ένας υπερπροστατευτικός βρικόλακας (καμία σχέση με τον Έντουαρντ) κι ερωτεύονται, πηγαίνοντας κόντρα στους κανόνες της Συγκλήτου. To be continued…
Βροχούλα, κουβέρτα και τσάι παρέα με μια καλή κλασική ταινία μπορούν να φέρουν την ευτυχία. Δε θα μπορούσα να προτείνω καμία άλλη από το “My Fair Lady” με την αθάνατη Audrey Hepburn. Ένα απλό στοίχημα που βάζει ο καθηγητής φωνητικής, Henry Higgins, προκειμένου να μετατρέψει ένα κορίτσι που πουλάει λουλούδια στον δρόμο, στην καθωσπρέπει δεσποινίδα, Eliza Doolittle, θα του αλλάξει τη ζωή και τον τρόπο που βλέπει την πραγματικότητα. Ένα φανταστικό μιούζικαλ, με υπέροχα κοστούμια, εξαιρετικούς ηθοποιούς και κάτι που προσωπικά με συναρπάζει, το ζήτημα της σωστής προφοράς.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα, όπως και όλες τις ταινίες της Audrey Hepburn, η οποία δε στάθηκε στη φήμη της κινηματογραφικής σταρ, αλλά στη συνέχεια ανακηρύχθηκε Πρέσβειρα Καλής Θελήσεως της UNICEF.
